Michael Kiesling staat bekend om tactische, abstracte spellen die er meestal (niet altijd) mooi uitzien. De bekendste is Azul, maar met Intarsia voegt deze spelauteur een nieuwe, fraaie titel toe aan zijn ludografie. 999 Games brengt Intarsia uit in het Nederlands.
In dit blog deel ik mijn Intarsia review en vertel ik je of dit spel iets voor jou is.
Voordat je begint met lezen: 999 Games gaf mij het bordspel Intarsia zodat ik er een interessant blogartikel over kon schrijven. Dit artikel is dus gesponsord. Maar ik heb mijn redactionele vrijheid behouden en volledig zelf bepaald wat ik in dit artikel heb gezegd.
In dit blog vind je algemene informatie én mijn recensie van het bordspel Intarsia. Via onderstaande links vind je m’n andere blogs over dit spel.
Klaar voor de review? Let’s go!
Mijn Intarsia review in het kort
Ik vind Intarsia een prachtig bordspel met een strakke gameplay, maar ik heb wat vraagtekens bij de herspeelbaarheid. Alles van Intarsia ziet er gewoon netjes uit. De houten speelstukken zijn de echte eyecatchers en dat ze (bijna altijd!) moeiteloos in elkaar schuiven is een mooie ’touch’. Intarsia lijkt in veel opzichten op Azul. De regels zijn net zo behapbaar, al moet je op iets meer letten. Dat maakt Intarsia een tikkeltje uitdagender dan Azul. Je speelt tactisch waarbij je jezelf flexibel moet opstellen. Je zult specifieke versieringen willen bouwen, maar als je tegenstanders dat ook doen en hout, gereedschap of beloningen voor je neus wegkapen, zul je een ander plan moeten maken. Hoewel Intarsia niet echt een race-spel is, probeer ik wel continu sneller te zijn dan tegenstanders. Dit maakt Intarsia een leuke individuele puzzel waarbij je je tegenstanders niet uit het oog mag verliezen. Je doet alleen wel elk potje min of meer hetzelfde. Vind je dat niet erg? Dan is Intarsia perfect voor jou. Wil je meer kunnen variëren? Dan kun je beter voor een ander spel kiezen.
Meer weten? Scroll verder voor:
- Algemene informatie
- Korte uitleg
- Is Intarsia iets voor jou?
- Met welke spellen kun je het vergelijken?
- Mijn uitgebreide review
- Én webshops waar je het spel kunt kopen.
Algemene informatie
- Naam: Intarsia
- EAN: 8720289478919
- Soort spel: Puzzelspel
- Aantal Spelers: 2-4 Personen
- Speelduur: 40-60 Minuten
- Vanaf Leeftijd: 10 Jaar
- Uitgever: 999 Games
- Spelauteur: Michael Kiesling
- Illustrator: Lukas Siegmon
- Te koop bij: bol.com – Spellenrijk.nl – Spellenwinkel.nl – SpelletjesVrienden.nl – 999Games.nl – Spelhuis.be
Korte speluitleg
In Intarsia (=inlegwerk van hout) moeten spelers de vloer van het Café de Paris renoveren. Je speelt 3 rondes en elke ronde zijn spelers na elkaar aan de beurt, totdat iedereen is gepast.
Tijdens je beurt speel je een X aantal materiaalkaarten om houten elementen te kopen en op de vloer te plaatsen. Je plaatst eerst een lijst (kost 1 kaart), daarna een middenstuk (kost 2 kaarten), gevolgd door een kern (kost 3 kaarten) en als laatste een tafel (kost 4 kaarten). De kaarten waarmee je betaalt moeten dezelfde kleur hebben als van de lijst. Je kunt ook 4 dezelfde kaarten (in een kleur naar keuze) betalen om een verbinder te kopen.
Nadat je hebt betaald pak je weer zoveel kaarten (van een andere kleur!) uit de voorraad als je hebt betaald minus 1. Behalve bij tafels en verbinders. Na de bouw van deze elementen ga je 1 of 2 stappen vooruit op het beloningsspoor. Het vakje waar je eindigt bepaalt welke kaarten je krijgt. Voldoe je tijdens je beurt aan de voorwaarden van een gereedschapstegel? Dan neem je die en bijbehorende punten.
Als je niet meer kunt of wil mag je passen. Nadat iedereen is gepast volgt een tussentijdse puntentelling. Na 3 rondes volgt een laatste puntentelling en wint de speler met de meeste punten.
Is Intarsia iets voor jou?
Ik kan Intarsia aanraden als je…
- spellen als Azul tof vindt.
- een mooi vormgegeven spel zoekt.
- er van houdt om lekker te puzzelen.
- geen gemene interactie in je spel wil.
Ik zal Intarsia afraden als je…
- een spel zoekt waarbij je veel strategieën kunt uitproberen.
- graag andere spelers proactief wil dwarsbomen tijdens een spel.
Vergelijkbare spellen
Intarsia is vooral een mooi, abstract vormgegeven spel waarbij je set collection hebt en patronen moet bouwen. Onderstaande spellen bevatten dergelijke elementen ook en zijn dus vergelijkbaar. Vind je een of meer van onderstaande spellen leuk? Dan denk ik dat je Intarsia ook leuk vindt.
Uitgebreide review
Wil je meer lezen over mijn ervaringen en bevindingen van Intarsia? Dan lees je hieronder mijn volledige review. Ik doorloop de volgende onderdelen:
- Thema & Vormgeving
- Spelregels & Toegankelijkheid
- Strategie of Geluk?
- Spelmechanisme
- Interactie
- Herspeelbaarheid
Thema & Vormgeving
Intarsia betekent inlegwerk van hout of (natuur)steen. In dit bordspel gaat het puur over hout. Spelers worden gevraagd om de vloer van Café de Paris te renoveren, maar moeten eerst laten zien wat ze waard zijn. Iedereen gaat zijn of haar eigen vloer creëren. De speler die dit het beste doet (en dus de meeste punten heeft) wint het spel en verzekert zich van de opdracht bij Café de Paris.
Thematisch stelt Intarsia niet zo veel voor. Dat zijn we natuurlijk wel gewend van spelauteur Michael Kiesling. Qua productiewaarde zijn zijn spellen meestal wel van matige of hoge kwaliteit. Bij Intarsia is dat een hoge kwaliteit.
Laat ik beginnen met de doos. Een fraai gegeven. Al heb ik wel twee puntjes. Toen ik nog niks van het spel had gehoord en de doos zag, dacht ik dat het een zwaar expertspel zou zijn (in lijn met Amritsar en Sabika). Pas nadat ik de naam Michael Kiesling én het speelmateriaal zag wist ik dat dit eenvoudiger was. Dus, een fraaie doos. Maar het schepte bij mij wat eerst verkeerde verwachtingen.
Daarnaast zit op de Nederlandse versie van 999 Games een sticker van het Speelgoed van het Jaar. Nouja, eigenlijk is het geen sticker, maar een geprint logo. Je kunt ‘m dus niet van de doos verwijderen.
Ik heb er zelf niet veel moeite mee. Menig bordspeler die ik ken valt hier echter wél over. Puur door deze ‘print’ hadden ze liever de Engelse variant van Intarsia gehad. 999 Games maakt ongetwijfeld onderbouwde keuzes, maar ik geef ze toch graag het sentiment mee wat deze print teweeg bracht.
Fijn dat er een handige insert in de doos zit. Wordt altijd gewaardeerd. Houd alleen rekening met de houten verbinders (elementen). Die moet je echt netjes stapelen, anders steken ze teveel uit en kunnen ze de spelersborden (die je er boven op legt) beschadigen.
De spelersborden zijn prima en het artwork is netjes. De échte eyecatchers zijn natuurlijk de houten elementen. Ze passen (bijna altijd) moeiteloos in elkaar en dat is toch wel een gaaf gegeven aan tafel. Er zit niet veel iconografie in het spel. Wat er in zit doet verder wat het moet doen.
Pluspunt is dat de makers hebben nagedacht over de toegankelijkheid voor kleurenblinden. Op de spelersborden en het gereedschapsbord vind je iconen terug waarmee mensen, die moeite hebben met kleuren, Intersia toch óók kunnen spelen.
Een andere – puur persoonlijke ervaring – die ik graag nog deel, is het verschil in uitstraling tussen het gereedschapsbord (met tegels) en het andere speelmateriaal. Waar de spelersborden en houten speelstukken een soort sereniteit uitstralen, voel ik bij het gereedschapsbord vooral drukte. Dat voelt een tikkeltje tegenstrijdig.
In de eerste potjes vergaten we zelfs weleens om een gereedschapstegel te pakken. Kwam dit omdat mijn medespelers en ik stuurloos aan het testen waren, of doordat we door de drukke uitstraling het overzicht kwijtraakten? Not sure.
Tot slot zou je nog kunnen vallen over het feit dat er geen overzichtskaart in zit. Persoonlijk denk ik dat iedereen na een paar rondes wel doorheeft hoeveel kaarten een specifiek element kost. Een overzichtskaart lijkt me dus niet nodig.
Spelregels & Toegankelijkheid
Ik vind de spelregels erg netjes opgezet. De originele uitgever, Deep Print Games, heb ik eigenlijk nooit kunnen betrappen op rare spelregels. Het regelboekje heeft een logische structuur, een goede leesbaarheid en duidelijke illustraties waar nodig.
Intersia is een toegankelijk bordspel. Ik ben geneigd om snel een vergelijking te maken met de originele Azul: de regels zijn net zo eenvoudig, maar je hebt iets meer mogelijkheden. Je leert het net zo snel, maar zult tijdens het spel wel harder moeten nadenken.
Je kunt de complexiteit (en dus niet de gameplay) vergelijken met bijvoorbeeld:
Vanwege bovenstaande zou ik niet zeggen dat Intarsia echt een gateway game is, zoals Ticket to Ride, Catan en dus ook Azul. Het is echter een prima opstapje voor als je iets meer uitdaging wil. Zeker ook omdat de regels behapbaar zijn en je dus geen lange uitleg hoeft te geven/aan te horen.
Verder is Intarsia vooral geschikt voor spelers die een mooi spel willen, waarbij je lekker je eigen puzzel aan het maken bent en er af en toe wat concurrentie rondom tegels of houten elementen heerst.
Strategie of Geluk?
Ik vind Intersia vooral tactisch van aard, maar het heeft ook zeker een strategisch element.
De geluksfactor speelt een kleine rol. Vanaf het begin is alle informatie eigenlijk bekend. Je weet welke kaarten je te besteden hebt, welke kaarten je kunt terugkrijgen en hoeveel lijsten (die zijn schaars) er beschikbaar zijn. Eigenlijk is alles te voorspellen.
Behalve natuurlijk wat je tegenstanders gaan doen. En hierdoor heb je wel degelijk te maken met onvoorspelbaarheid. De vraag is alleen… is dat echt een geluksfactor of een kwestie van mensenkennis?
Je kunt, op basis van je starthandkaart, ook een richting bepalen. Welke gereedschapstegels wil je voor gaan? Die met groene versieringen? Of juist rood? Hier zit het strategische karakter. Je hebt grip op de richting die je op wil.
Gedurende het spel zul je pas ervaren dat sommige plannetjes niet lukken. De reden? Andere spelers zijn je voor. Ze pakken net die gereedschapstegel weg waarmee je veel punten had kunnen scoren. Dit is de reden dat ik Intarsia vooral tactisch vind. Je zult nog best vaak van je plan moeten afwijken en vanuit ’tactisch oogpunt’ een andere keuze maken.
Een paar tactische tips:
Bekijk aan het begin welke kolommen op het gereedschapsbord in totaal de meeste punten opleveren en welke relatief makkelijk te scoren zijn. Dat is in principe de kolom waar je tegels van wil verzamelen. Doen anderen dit ook? Zorg dan dat je eventueel een plan B hebt.
Kijk ook goed naar je tegenstanders. Wat bouwen zij? Voor welke gereedschapstegels willen zij gaan? Haal jij het om bepaalde tegels eerder te halen? Zo niet: lekker laten zitten en op iets anders focussen.
Spelmechanisme
Ik zie de volgende, opvallende spelmechanismen in Intarsia.
De eerste is Set Collection. Dit betekent dat je gedurende het spel setjes moet verzamelen van speelmateriaal. Deze setjes leveren vaak bonussen, acties en/of punten op. Bij Intarsia verzamel je een twee soorten setjes. Ten eerste setjes van dezelfde kaarten om houten elementen te kopen. Ten tweede verzamel je bepaalde setjes versieringen (van houten elementen) om gereedschapstegels te krijgen.
NB: Wat ik erg leuk vind is dat je kaarten van dezelfde kleur betaalt en daarna nieuwe kaarten van een andere kleur moet pakken. Hierdoor wordt je gedwongen om ook andere kleuren te verzamelen. Je wisselt af tussen wat je bouwt. En daarbij dienen gereedschapstegels als leidraad.
Set collection komt in veel spellen terug, waaronder Sushi GO!, Ticket to Ride, Wingspan, Everdell en Ark Nova.
Het tweede mechanisme is Pattern Building. Hierbij staat centraal dat je bepaalde patronen moet maken. Bij Intarsia maak je die patronen met versieringen (die uit houten elementen bestaan). Daarmee hangt dit onderdeel samen met set collection. Immers, je moet bepaalde patronen op je speelbord maken om aan voorwaarden van gereedschapstegels te voldoen.
Je ziet pattern building ook terug in titels als Azul, Cascadia, Harmonies, Earth en Welcome To…
Tot slot heeft Intarsia een race-karakter. Niet dat je wint als je als eerste aan een bepaalde voorwaarde voldoet. Maar het is vooral dat houten lijsten en gereedschapstegels beperkt zijn. Heb je iets nodig dan moet je dus racen om er snel bij te zijn. En dat gevoel ervaar ik veel tijdens het spel.
Interactie
De enige vorm van interactie zit in concurrentie. En dat zie je bij houten lijsten, gereedschapstegels en het beloningsspoor.
Houten lijsten zijn beperkt beschikbaar. Heb je per se 3 rode lijsten nodig? Zorg dan dat je snel genoeg uitbreidt op je spelersbord die 3e lijst kunt bouwen (2 lijsten lukt meestal wel).
Gereedschapstegels zijn ook beperkt beschikbaar. En mijn ervaring is dat de concurrentie daar heftiger is dan bij lijsten. Misschien ook niet gek, want gereedschapstegels (zeker als je dezelfde soorten hebt) kunnen veel punten opleveren.
Ook bonussen op het beloningsspoor zijn beperkt beschikbaar. Hierbij heerst ook concurrentie, want iemand kan sneller dan jij een tafel of verbinder bouwen, de beloningssteen naar voren plaatsen en de beloningsbonus krijgen (of passeren) die jij wil.
Overigens is het bij het beloningsspoor ook zo dat je soms juist wil dat een andere speler eerst iets doet. Bijvoorbeeld omdat de door jou gewenste bonus 3 plekken verder ligt. Dan moet eerst iemand anders 1 of 2 stappen vooruit gaan.
Ik zei het ook al bij ‘spelmechanismen’: die concurrentie maakt dat ik elk potje wel een soort race-element ervaar. Je racet om de eerste speler te zijn die bepaalde lijsten en/of gereedschapstegels wil hebben.
Een agressieve vorm van interactie, waarbij je elkaar dus proactief naait, zit niet in Intarsia.
Tot slot schaalt Intarsia in principe goed mee met het aantal spelers. Dit komt omdat je extra lijsten en extra gereedschapstegels toevoegt bij meer spelers. Wél duurt het spel er langer door. En dat is iets waar je tegen moet kunnen.
Herspeelbaarheid
Ik denk dat de herspeelbaarheid nogal afhangt van het type bordspeler.
Kijk ik naar mijzelf? Dan is de herspeelbaarheid matig. Ik vind het prima om Intarsia op tafel te hebben, maar je kunt weinig variëren (behalve met zijde B dan). Je doet vooral hetzelfde: zo efficiënt mogelijk lijsten bouwen en gereedschapstegels verzamelen. Zelf waardeer ik het juist als je meerdere routes naar de overwinning hebt. En dat is bij Intarsia niet het geval.
Maar…
Ik ken ook spelers die een spel als Intarsia niet vaak genoeg op tafel kunnen krijgen. Zij waarderen juist dat je elke keer (veelal) hetzelfde doet en proberen er elke keer – met dezelfde middelen – weer iets meer uit te halen.
Om dit iets te verduidelijken maak ik graag nog een vergelijking met de originele variant van Azul. Hoe mooi ik die ook vind, voor mij werd Azul al snel te eentonig. Helemaal omdat er een paar leidende tactieken zijn kun je bijna niet variëren. Datzelfde gevoel heb ik bij Intarsia.
Waar kun je Intarsia kopen?
Je kunt het bordspel Intarsia in het Nederlands o.a. online bestellen op:
Nu ben jij aan de beurt!
In dit blog gaf ik je mijn recensie over het bordspel Intarsia. Het werd bedacht door Michael Kiesling, internationaal uitgegeven door Deep Print Games en in het Nederlands door 999 Games.
Via onderstaande links vind je m’n andere blogs over dit spel.
Als je nog vragen hebt over dit bordspel, stel ze dan gerust in een reactie. Wil je graag je eigen review delen? Dan hoor ik je mening graag ook in een reactie, zodat andere lezers er nog wat aan hebben :)!
