Ik moet bekennen dat spelauteur John D. Clair pas op mijn radar kwam nadat ik zijn spel Cubitos had gespeeld. Dat was een aangename verrassing. Net als zijn nieuwste bordspel Rolling Heights, uitgebracht door White Goblin Games.
In dit blog deel ik mijn Rolling Heights review en vertel ik je of dit spel iets voor jou is.
Voordat je begint met lezen: White Goblin Games gaf mij het bordspel Rolling Heights zodat ik er een interessant blogartikel over kon schrijven. Dit artikel is dus gesponsord. Maar ik heb mijn redactionele vrijheid behouden en volledig zelf bepaald wat ik in dit artikel heb gezegd.
In dit blog vind je algemene informatie én mijn recensie van het bordspel Rolling Heights. Via onderstaande links vind je m’n andere blogs over dit spel.
Klaar voor de review? Let’s go!
Mijn Rolling Heights review in het kort
Ik vind Rolling Heights verrassend leuk om te doen. Het is een nette productie dat thematisch geinig is opgebouwd. Ik had alleen graag wat andere, meer onderscheidende kleuren in het speelmateriaal gezien. De ‘catch’ van het spel zijn de arbeiders of meeples die je gooit. Dat werkt beter dan ik had gedacht. Het push your luck mechanisme komt niet altijd goed tot haar recht. Meestal is het ’t niet waard om een gokje te wagen en wacht je gewoon tot een volgende beurt. De ‘eyecatchers’ van het spel zijn de gebouwen die je bouwt. Ik was bang dat dit een gepiel zou worden en dat veel gebouwen continu zouden omvallen. Dat bleek niet waar. De gebouwen stapelen goed op en bij ons valt bijna nooit een gebouw. En ik vind elke, unieke gecreëerde stad naderhand echt tof om te zien. Het spel voelt veelal als een solitaire puzzel waarbij je af en toe in elkaars vaarwater komt. Op de doos staat een speelduur van gemiddeld 60 minuten. Nou, tot nu toe duurde al onze potjes duurde sowieso langer. Met 3+ spelers zelfs minimaal 2 uur. Maargoed. Reserveer je die tijd? Dan is Rolling Heights een leuk bordspel met een gezonde mix van geluk en tactiek waarbij je prima een plezierige avond kunt beleven!
Meer weten? Scroll verder voor:
- Algemene informatie
- Korte uitleg
- Is Rolling Heights iets voor jou?
- Met welke spellen kun je het vergelijken?
- Mijn uitgebreide review
- Én webshops waar je het spel kunt kopen.
Algemene informatie
- Naam: Rolling Heights
- EAN: 8718026305840
- Soort spel: Bordspel
- Aantal Spelers: 1-4 Personen
- Speelduur: 90-120 Minuten
- Vanaf Leeftijd: 14 Jaar
- Uitgever: White Goblin Games
- Spelauteur: John D. Clair
- Illustrator: Kwanchai Moriya
- Te koop bij: bol.com – Spellenrijk.nl – Spellenwinkel.nl – Spelhuis.be
Korte speluitleg
In Rolling Heights ben je een aannemer die arbeiders moet motiveren om projecten af te ronden en nieuwe bouwplannen te regelen. Elke ronde gooien spelers tegelijkertijd hun arbeiders. Platte arbeiders zijn uitgeput, arbeiders op hun zij werken op halve kracht en staande arbeiders werken op volle kracht. Is meer dan de helft van je arbeiders uitgeput? Dan mag je die nogmaals gooien. Net zolang tot tenminste de helft werkt. Daarna mag je verder gooien om meer arbeiders te stimuleren tot werk, maar loop je wel het risico op een staking (je gooit alleen maar uitgeputte arbeiders). Dit kost je de helft van werkende arbeiders!
Na het gooien voeren spelers na elkaar hun beurt uit. Werkende arbeiders leveren grondstofblokjes (en andere bonussen) op. Met die blokjes kun je bouwplantegels kopen en gebouwen bouwen. Is een gebouw af? Dan krijg je punten én nieuwe arbeiders. Zodra een kleur grondstofblokjes op is eindigt het spel, handel je publieke- en persoonlijke doelen af en wint de speler met de meeste punten.
Is Rolling Heights iets voor jou?
Ik kan Rolling Heights aanraden als je…
- het niet erg vind dat een spel gerust 2 uur kan duren.
- zichtbaar iets (met z’n allen) aan het opbouwen bent.
- ervan houdt om zo nu en dan een gokje te wagen.
- op zoek bent naar een grappig concept (meeples als dobbelstenen).
Ik zal Rolling Heights afraden als je…
- niet lang wil wachten op andermans beurten.
- niet van een lange speelduur (gerust 2 uur) houdt.
- liever geen aanwezige geluksfactor hebt.
Vergelijkbare spellen
Rolling Heights is een combinatie van deckbuilding (of pool building) en push your luck. Mocht je een of meer van onderstaande spellen leuk vinden? Dan denk ik dat je Rolling Heights ook leuk vindt.
- Cubitos
- Living Forest
- First in Flight
- King of Tokyo
- De Kwakzalvers van Kakelenburg
Belangrijk verschil met Cubitos en Kwakzalvers is dat je in Rolling Heights niet volledig simultaan speelt.
Uitgebreide review
Wil je meer lezen over mijn ervaringen en bevindingen van Rolling Heights? Dan lees je hieronder mijn volledige review. Ik doorloop de volgende onderdelen:
- Thema & Vormgeving
- Spelregels & Toegankelijkheid
- Strategie of Geluk?
- Spelmechanisme
- Interactie
- Herspeelbaarheid
Thema & Vormgeving
In Rolling Heights ben je een aannemer die arbeiders inhuurt om bouwprojecten te voltooien. Niet alle arbeiders werken even hard. Sommige zijn snel uitgeput, andere verzetten half werk en anderen werken op volle toeren. Je zult moeten dealen met de mensen die je hebt. Probeer ze gerust te motiveren, maar oefen niet teveel druk uit, want anders worden ze boos en gaan ze staken. Neem gerust nieuwe bouwprojecten aan, al is het ook verstandig om gebouwen te voltooien zodat je nieuwe arbeiders kunt inhuren. Sta jij aan de top van al het onroerend goed in dit snelgroeiende metropool?
Ik moet zeggen, thematisch steekt het best leuk in elkaar. Niet alles klopt. Zo zijn een ambtenaar, politicus en publiek figuur geen arbeiders die voor een aannemer werken. Nouja, bij omkoperij misschien.
Maar over het algemeen geeft het thema duiding aan wat je doet. Bouwplannen (of contracten) aangaan, inzet vragen van je arbeiders (met een staking tot gevolg als je teveel vraagt), gebouwen bouwen en projecten afronden en weer nieuwe mensen aannemen.
Nu ik over artwork wil schrijven, zie ik pas hoe het er uit ziet. Zo zie je maar, het heeft geen prominente rol in het spel. De meeste onderdelen waar mooie illustraties op zitten, zijn het scorebord en dobbelbakjes. Dat vind ik er overigens mooi uit zien. Niet bijzonder. Gewoon mooi.
Qua iconografie heb ik niets te klagen. De symbolen op tegels en borden zijn intuïtief. Wij merkten dat we er op een gegeven moment ook echt niet meer over na hoefden te denken. Het ging vanzelf.
Waar we nog wél goed naar moesten kijken, waren sommige kleuren. Zo worden bouwvakkers ‘grijs’ genoemd, terwijl ik ze toch echt paars vind. Extra verwarrend, want je hebt ook glazige paarse arbeiders (publieke figuren). Sommige tinten waren op tegels ook lastig te onderscheiden van anderen. Ook de spelerskleur zwart vind ik ongelukkig gekozen. Volgens mij had dit beter gewoon rood kunnen zijn.
Mijn grootste bezwaar bij Rolling Heights zit dan ook in het kleurgebruik. Het werkt, dat is waar. Je zult soms alleen echt even goed moeten kijken.
Het speelmateriaal ben ik meer dan tevreden over.
Het karton is prima kwaliteit, al moet ik wel zeggen dat de speelborden soms wat krom trekken en de marktborden niet heel vast aan elkaar zitten. Het scorebord, de dobbelbakjes en alle tegels (bouwplannen, advertenties en doelen) zijn goed.
Ook het kunststof materiaal ben ik aangenaam door verrast. Ik had verwacht dat het stapelen van grondstofblokjes wat gevoelig zou zijn en dat gebouwen regelmatig zouden omvallen. Dat bleek totaal niet waar. Bij ons valt incidenteel iets om en dan is het eerder een stommiteit van een speler dan van het speelmateriaal. Erg netjes dus.
De arbeiders lijken van een soort acryl of hars gemaakt. Wederom speelstukken waar ik erg tevreden mee ben. Met name het gewicht is erg fijn. Dat voelt en doet denken aan dobbelstenen. Handig, want je moet er ook mee gooien natuurlijk.
Tot slot wil ik benoemen dat wij herhaaldelijk eigendomsstenen tekort hadden. Daar hadden er meer van bij het spel mogen zitten. Zeker ook omdat je die niet alleen op gebouwen plaatst, maar ook gebruikt als je de 50 of 100 punten passeert. Voor dat laatste zouden kartonnen 50/100 punten fiches voldoende zijn geweest (of 50, 100, 150, enzovoorts op de zijdes van je scoresteen).
Maargoed, dan nog raken eigendomsstenen op. Dat is jammer.
Oja! Voor het solospel dien je zelf een normale dobbelsteen toe te voegen. Ik had het tof gevonden als die er gewoon bij zat.
Spelregels & Toegankelijkheid
Ik vind de Rolling Heights spelregels goed. Het boekje heeft een logische volgorde, een aangename opmaak en duidelijke illustraties waar nodig.
Een punt van kritiek zit wel in de tekst op- en aanvullende uitleg van advertentie- en doeltegels. Deze liet helaas te wensen over en zorgde regelmatig voor discussie. In het kader van muggenziften: ik had het fijn gevonden als de spelregels expliciet hadden vermeld dat je energie niet 1 op 1 voor grondstofblokjes mag ruilen, maar wel mag verhandelen naar rato bij de verhandel-actie.
Verder naar de toegankelijkheid van Rolling Heights.
Je kunt de complexiteit (en dus niet de gameplay) vergelijken met titels als:
- Istanbul
- Pandemic: Rising Tide
- Welcome to the Moon
- Rovers van de Noordzee
- Ticket to Ride: Legendes uit het Westen
Rolling Heights is niet het makkelijkste spel, maar ook niet het moeilijkste. Het zit er mooi tussenin.
Ik denk ook dat de spelregels over het spelverloop relatief eenvoudig zijn. Sure, het is meer leeswerk dan regels van bijvoorbeeld Ticket to Ride: Europa en/of Azul. Echt moeilijk is het alleen niet. De uitdaging zit naar mijn mening vooral in de diverse mogelijkheden die je tijdens het spel hebt.
Wat ga je bouwen? Waar ga je bouwen? Welke arbeiders heb je nodig? Sluit hetgeen je doet aan bij je doeltegels? Sluit hetgeen je doet aan bij advertentietegels? Enzovoorts.
Nog iets dat bijdraagt aan de toegankelijkheid is dat je een deel van de ronde tegelijkertijd kunt doen. Het dobbelen van arbeiders kun je gewoon simultaan doen. Alleen de acties handel je om de beurt af. Dit scheelt weliswaar in speelduur, al moet ik ook eerlijk zijn en zeggen dat het spel de eerste paar keer (met 3 spelers) alsnog 2 à 3 uur duurde (inclusief uitleg).
Tot slot wil ik benoemen dat het speelbord zonder veel gebouwen sommige spelers kan afschrikken. Het ziet er dan best uit als een plat, zwaar, strategisch spel. Dat is Rolling Heights echter totaal niet. Laat je daar dus niet door misleiden.
Strategie of Geluk?
Rolling Heights bevat naar mijn mening geluk, tactiek en strategie.
Ik begin bij geluk. Dit komt terug op 2 plekken.
Ten eerste bij het dobbelen van arbeiders. Je kunt de pech hebben dat je benodigde meeples steeds plat (en uitgeput) gooit. Anderzijds kun je ook het geluk hebben dat je ‘m meermaals rechtop (volledig aan het werk) gooit. Dat is een kwestie van geluk.
Bij het gegeven dat je jezelf kapot kunt gooien speelt geluk natuurlijk ook een rol. Ik vind alleen wel dat je hier altijd een keuze hebt. Je weet namelijk altijd zeker dat de helft van je actieve arbeiders ingezet kan worden. Kies je voor een gok? Dan weet je dat je risico loopt. Is het dan nog een kwestie van geluk? Tja.
Ten tweede is het moment waarop bouwplannen beschikbaar zijn gevoelig voor geluk. Komt er net een openbaar gebouw in het spel, maar is jouw tegenstander eerst aan de beurt en spaart hij of zij die ook? Dan is dat pech. Maar oké, ook dit kan in jouw voordeel gebeuren natuurlijk.
Je blijft voor een deel afhankelijk van geluk. Toch kun je ook slimme keuzes maken en tactisch spelen:
Overweeg om jezelf in het begin gerust kapot te gooien. Nouja, als de helft van je werkende arbeiders 1 is en deze op z’n zij ligt. Je levert dan eigenlijk één grondstofblokje in en krijgt er een jokerfiche voor terug.
Koop gerust eens die laatste tegel voor 1 grondstofblokje als je er 2 jokers voor terugkrijgt.
Kijk eens bij je tegenstanders. Wat hebben zij nodig? Kun je iets voor hun neus wegkapen?
Kun je een tegenstander insluiten met gebouwen? Overweeg dan om dat te doen. Zonder roze arbeider kan het erg veel kosten om nog uit te breiden. Deze tip geldt trouwens ook de andere kant op: zorg dat je nooit wordt ingesloten ;).
Tot slot het strategische karakter. Hoewel je deels afhankelijk blijft van geluk, is mijn ervaring toch dat je jezelf tijdens het spel best goed kunt laten leiden door je doeltegels en/of advertentietegels.
Krijg je minpunten voor huizen aan fabrieken? Vermijd dat. Krijg je punten voor voltooide gebouwen per kolom? Spreid je bouwgrond dan in de breedte. Leveren voltooide gebouwen naast openbare gebouwen punten op? Go for it. Leveren groene en magenta arbeiders punten op? Spaar ze allemaal! Kun je helemaal niets met die tegels? Focus dan eens op gele arbeiders.
Je kunt dus niet alles plannen, maar wel met een plan spelen. En daar zit het strategische karakter in.
Bovendien leiden er meerdere wegen naar Rome. Ik heb nu meermaals meegemaakt dat spelers verschillende strategieën volgden. De ene stortte zich vol op doel- en advertentietegels, de ander op gele arbeiders en weer een ander op bijvoorbeeld heldere, paarse arbeiders. Vaak liggen scores toch dicht bij elkaar.
Zit je een keer niet in de buurt? Dan is mijn ervaring dat je toch net die pech hebt gehad bij het dobbelen en achterop bent geraakt. Dat komt dus ook voor.
Spelmechanisme
Ik zie 4 opvallende mechanismen in Rolling Heights.
De eerste is Dice Rolling. In de normaalste zin van het woord betekent dit dat je dobbelstenen gooit. De catch in Rolling Heights zit ‘m in het feit dat je met arbeiders dobbelt. Afhankelijk van hoe ze terechtkomen leveren ze iets op waarmee je acties kunt doen.
Spellen waarbij het resultaat van een worp bepaalt wat je kunt doen zijn bijvoorbeeld ook The Castles of Burgundy, Marco Polo, Stenen Tijdperk en Qwixx.
Het tweede mechanisme is Push Your Luck. In essentie betekent dit dat je op een bepaald moment tijdens je beurt voor een keuze komt. Je kunt (1) genoegen nemen met de middelen die je hebt of (2) een gokje wagen en meer middelen proberen te krijgen. Pakt het gokje verkeerd uit? Dan raak je meer kwijt (soms zelfs alles) dan dat je had gehad als je was gestopt. In Rolling Heights zit dit element in het dobbelen van de arbeiders. Overigens merk ik dat veel spelers (waaronder ikzelf) best vaak kiezen om de gok niet te wagen. Het is het vaak niet waard om de tot dan toe werkende arbeiders te verliezen.
Andere push your luck spellen zijn bijvoorbeeld Regenwormen, King of Tokyo, De Kwakzalvers van Kakelenburg en Cubitos.
Het derde element dat ik zie is Deck, Bag & Pool Building. De bekendste zijn deckbuilding spellen. Je begint met een stapel kaarten. Elke beurt mag je er een paar spelen en acties doen zoals nieuwe kaarten kopen. Daarmee breid je je deck uit met betere kaarten. Je bouwt aan je deck. Dit principe is ook al toegepast op ander speelmateriaal zoals fiches (in een bag) en dobbelstenen (in een pool). Met Rolling Heights bepaal jij ook welke arbeiders je aan jouw pool toevoegt en waarmee je volgende beurten gaat gooien.
Bekende deckbuilders zijn o.a. Dominion, Mycelia, De Zoektocht naar El Dorado en De Verdwenen Ruïnes van Arnak.
Het laatste, prominente mechanisme is Tile Placement. Dit kent veel variaties, maar kenmerkt zich veelal doordat je binnen een afgekaderd gebied tegels plaatst. Door het plaatsen kun je bonussen, meerderheden en/of punten verdienen. In Rolling Heights leg je tegels neer als bouwplannen. Bij het plaatsen kunnen ze punten opleveren. Bij het voltooien van diens gebouw levert het punten en nieuwe arbeiders op.
Tile Placement is een van de hoofdingrediënten van titels als Cascadia, Azul, Carcassonne, Patchwork, Tikal en The Isle of Cats.
Interactie
Er zit niet veel interactie in Rolling Heights. De interactie die er wel in zit deel ik op in 2 delen.
De eerste betreft concurrentie. Die heerst namelijk bij het kopen van bouwplantegels. Iedereen heeft toegang tot die open markt. En dan kan het voorkomen dat spelers tegels voor elkaars neus wegkapen. Datzelfde geldt voor plekken op het speelbord. Misschien wil jij ergens heel graag een fabriek hebben, maar zet je tegenstander precies op die plek een woning. Bouwplantegels en plekken op het bord kunnen opraken en dat veroorzaakt concurrentie.
De tweede betreft het einde van het spel. Dit gebeurt niet op een vast moment, zoals na een X aantal rondes. Het gebeurt als grondstofblokjes van tenminste één kleur op zijn. Spelers kunnen dit tactisch inzetten. Je kunt proberen het spel snel einde te maken door blokjes van een specifieke kleur te bouwen, zodat een andere speler een waardevol gebouw niet meer af kan krijgen. En ook daar zit dus interactie.
Bovenstaande interactie is het enige dat ik ervaar tijdens Rolling Heights.
Over het algemeen voelt het spel als een solitaire puzzel. Iedereen dobbelt tegelijkertijd. Dan hoor je weleens wat frustratie of gejuich om je heen, maar meestal heb je alleen maar aandacht voor je eigen worpen en acties.
NB: Rolling Heights is daarmee niet geschikt voor valsspelers. Je kunt makkelijk een arbeider rechtop zetten als je wil…
Tot slot geldt dat je in een spel met 2 spelers meer grip hebt op het verloop (je kunt beter plannen welke tegels je wil kopen) en bij 4 spelers wat minder.
Herspeelbaarheid
De herspeelbaarheid van Rolling Heights vind ik goed. In de basis kun je veel variëren en ook het spelverloop biedt verschillende routes om te bewandelen.
Te beginnen met het speelbord. Afhankelijk van het aantal spelers speel je met een X aantal A-zijdes en een X aantal B-zijdes. Deze leg je willekeurig neer. Hierdoor ontstaat de ene keer een soort eiland omringd door water en de andere keer weer een grote waterplas omringd door land. En weer een andere keer loopt alles kris kras door elkaar heen.
Daarnaast komen bouwplantegels altijd weer in een andere volgorde van de stapel. Ook de combinatie van advertentietegels en doeltegels zijn bijna altijd weer anders. Dit maakt niet alleen dat de basis er altijd anders is, maar ook dat je andere keuzes maakt tijdens het spel. De ene keer focus je op parken, de andere keer op gele arbeiders en weer een andere keer op openbare gebouwen.
Bovendien heb je nog de onvoorspelbaarheid. Je weet immers nooit zeker wat je gooit. Misschien focus je wel op een bepaalde kleur, maar gooi je die nauwelijks en word je gedwongen om iets anders te doen. Dat is niet altijd leuk, I know. Alleen maakt dit het spel – naar mijn mening – wel wat gevarieerder en minder eentonig.
Och, en dan hebben we nog de creatie die jullie samen maken. Die immens grote, kleurrijke en unieke stad op het speelbord. Dat vind ik altijd tof om te zien en voelt als een kersje op de taart van de herspeelbaarheid.
Waar kun je Rolling Heights kopen?
Je kunt het bordspel Rolling Heights online bestellen op:
Nu ben jij aan de beurt!
In dit blog gaf ik je mijn recensie over het bordspel Rolling Heights. Het werd bedacht door John D. Clair, internationaal uitgegeven door Alderac Entertainment Games en in het Nederlands door White Goblin Games.
Via onderstaande links vind je m’n andere blogs over dit spel.
Als je nog vragen hebt over dit bordspel, stel ze dan gerust in een reactie. Wil je graag je eigen review delen? Dan hoor ik je mening graag ook in een reactie, zodat andere lezers er nog wat aan hebben :)!
Voor de hoofdafbeelding van dit blog is een foto gebruikt van Klaus Hausmann via Pixabay.