Geronimo Games is voor mij dé uitgever die vaker met onbekende titels komt, maar die uiteindelijk verrassend leuk zijn. The Vale of Eternity is er ook zo een.
In dit blog deel ik mijn The Vale of Eternity review en vertel ik je of dit spel iets voor jou is.
Voordat je begint met lezen: Geronimo Games gaf mij het bordspel The Vale of Eternity zodat ik er een interessant blogartikel over kon schrijven. Dit artikel is dus gesponsord. Maar ik heb mijn redactionele vrijheid behouden en volledig zelf bepaald wat ik in dit artikel heb gezegd.
In dit blog vind je algemene informatie én mijn recensie van het bordspel The Vale of Eternity. Via onderstaande links vind je m’n andere blogs over dit spel.
Klaar voor de review? Let’s go!
Mijn The Vale of Eternity review in het kort
Ik vind The Vale of Eternity strak in elkaar zitten. Oké, het thema voegt naar mijn mening niets toe aan het spel, behalve het fraaie artwork van mythische wezens van over de hele wereld. De finesse zit in de combinatie van mechanismen en het plezierige spelverloop dat ze bieden. Zo maken eenvoudige concepten als drafting en set collection het spel in de basis een toegankelijke puzzel (zoals Cascadia en Azul). Je probeert nu echter combinaties te maken van kaarten om een engine op te bouwen (zoals Splendor). Maar wat dit spel naar mijn mening écht anders maakt, is dat je tijdens het draften meer met elkaar bezig bent (en ook moet zijn). Dit komt ongetwijfeld doordat elke speler 2 kaarten kiest, eerst in beurtvolgorde en daarna tegen de richting in. Spelers die later aan de beurt zijn gaan automatisch kaarten pakken die anderen kunnen gebruiken. Spelers zijn tijdens de draftingfase veel meer met elkaar bezig dan bij vergelijkbare spellen. En het mooiste? Ondanks dat kaarten voor je neus worden weggekaapt, doet niets echt pijn. Zelfs slechte kaarten leveren je toch nog iets op. En dat maakt The Vale of Eternity een korte, onderscheidende engine builder waarbij een aangename speelervaring de boventoon voert.
Meer weten? Scroll verder voor:
- Algemene informatie
- Korte uitleg
- Is The Vale of Eternity iets voor jou?
- Met welke spellen kun je het vergelijken?
- Mijn uitgebreide review
- Én webshops waar je het spel kunt kopen.
Algemene informatie
- Naam: The Vale of Eternity
- EAN: 5430002001944
- Soort spel: Engine Builder
- Aantal Spelers: 2-4 Personen
- Speelduur: 30-45 Minuten
- Vanaf Leeftijd: 14 Jaar
- Uitgever: Geronimo Games
- Spelauteur: Eric Hong
- Illustrators: Jiahui Eva Gao, Gautier Maia, Stefano Martinuz, Erica Tormen & Jens Wiese
- Te koop bij: Spellenrijk.nl – Spellenwinkel.nl – Spelhuis.be
Korte speluitleg
In The Vale of Eternity ga je mythische wezens verzamelen. Elke ronde bestaat uit 3 fasen. In de eerste fase trek je 2x zoveel kaarten als het aantal spelers en die leg je open rondom het centrale bord. Te beginnen met de startspeler legt iedereen in beurtvolgorde één steen op een kaart en daarna legt iedereen in omgekeerde volgorde een tweede steen. In de tweede fase voeren spelers na elkaar hun beurt uit. Tijdens je beurt kun je acties doen: kaarten afleggen voor munten, kaarten op handen nemen, kaarten uit je hand spelen (door munten te betalen) en kaarten uit je speelgebied verwijderen. Je mag nooit meer dan 4 munten hebben, ongeacht de waarde. De ronde bepaalt hoeveel kaarten er in je speelgebied mogen liggen. In fase drie voer je de effecten van jouw kaarten met zandloper uit. Die leveren je o.a. munten en punten op. Het spel eindigt na de 10e ronde óf na de ronde waarin een speler 60 punten heeft gehaald. In beide gevallen wint de speler met de meeste punten.
Is The Vale of Eternity iets voor jou?
Ik kan The Vale of Eternity aanraden als je…
- van engine builders houdt.
- een spel zoekt dat niet te lang duurt.
- het heerlijk vindt om combinaties te maken.
- veel aangename ervaringen in een spel kunt waarderen.
Ik zal The Vale of Eternity afraden als je…
- een thematisch sterk spel wilt.
- liever niet teveel hoeft te lezen tijdens het spel.
- niet van gemene interactie (in dit geval hate drafting) houdt.
Vergelijkbare spellen
The Vale of Eternity is een relatief kleine en vlotte engine builder. Je kunt kaarten afleggen voor geld. Dit geld gebruik je op bepaalde kaarten te kopen en te spelen. Deze kaarten leveren je extra effecten en voordelen op. Hierdoor kun je elke beurt steeds meer doen. Je bouwt een motortje op dat steeds harder gaat draaien. Onderstaande spellen hebben ook zoiets. Mocht je een of meer van die spellen leuk vinden? Dan denk ik dat je The Vale of Eternity ook leuk vindt.
Uitgebreide review
Wil je meer lezen over mijn ervaringen en bevindingen van The Vale of Eternity? Dan lees je hieronder mijn volledige review. Ik doorloop de volgende onderdelen:
- Thema & Vormgeving
- Spelregels & Toegankelijkheid
- Strategie of Geluk?
- Spelmechanisme
- Interactie
- Herspeelbaarheid
Thema & Vormgeving
The Vale of Eternity speelt zich af in de Vallei van Onsterfelijkheid. Dit is een fantasiewereld vol monsters, geesten en goden die afkomstig zijn uit verhalen van over de hele wereld. Spelers willen deze wezens vangen, temmen en beheersen. Je begint met kleine wezens en kunt met hun hulp, naarmate het spel vordert, proberen voor de machtigste draken te gaan. De beste temmer wint.
Mechanisch steekt The Vale of Eternity verdomd netjes in elkaar. Thematisch stelt het echter niks voor. Het kleedt het spel alleen aan. Zo vind ik het artwork wel oké en vind ik het leuk om de verschillende wezens te bekijken (en te herkennen of leren kennen).
Daar is alles alleen ook mee gezegd. Je krijgt een speciaal figuur: het onsterfelijkheidsfiguur. Ik heb het niet in elkaar gezet. Simpelweg omdat het niks toevoegt voor het spel. Daarnaast zijn de verschillende soorten wezens zijn niet echt onderscheidend, behalve de kleur dan.
Ik had ook moeite met de begrippen ’temmen’ en ‘oproepen’. Ik haalde ze steeds door elkaar. Uiteindelijk noemden wij het in onze groep respectievelijk gewoon een kaart op handen nemen of spelen. Het thema ondersteunt naar mening gewoon niet voldoende het spelverloop.
Dus. Verwacht geen (goed) thema, want ondanks dat de cover best een epische uitstraling heeft zal het die verwachting niet waar maken.
Dan de kwaliteit. Deze is wel erg hoog. Je krijgt veel stevige, houten speelstukken. Het karton van de magische stenen, tegels en borden is ook prima. Niks op aan te merken. Ook de kaarten mogen er zijn. Niet ideaal voor alle linkshandigen. Wél voorzien van een wit randje om herkenbare slijtage minder opvallend te maken.
Het speelbord en scorebord zijn relatief klein, wat wellicht maakt dat ze niet zo snel krom trekken. Daarbij vind ik het speelbord innovatief bedacht. Als je kaarten naast elkaar neerlegt zullen kaarten van verschillende kleuren elkaar nooit raken. Dat is een fraai detail. De downside van het speelbord is dat kaarten niet voor iedereen goed te lezen zijn. De tekst staat voor spelers aan de andere kant bijvoorbeeld op de kop.
De insert in de doos is prima. Met name de kaarten krijgen een mooi plekje. Ik heb de stansborden zelf onder de insert gelegd zodat alles mooi tegen de deksel aansluit. Dit maakt verticaal opbergen makkelijker.
Spelregels & Toegankelijkheid
Ik vind de spelregels logisch opgezet en fijn door te lezen. Oké, zoals ik net al zei. De termen ’temmen’ en ‘oproepen’ voelden niet vanzelfsprekend en gebruiken we niet meer. Los daarvan krijg je in behapbare blokken de regels gepresenteerd. De volgorde is logisch en er zitten veel voorbeelden bij. De opmaak – met in het bijzonder witruimte en de lengte van regels – had soms iets netter gekund.
Al met al vind zijn de spelregels relatief kort en goed behapbaar.
Dit draagt vanzelfsprekend al bij aan de toegankelijkheid. Het spel is namelijk relatief eenvoudig. Je kunt het niveau (en dus niet de gameplay) vergelijken met spellen als:
- PARKS
- Vrijdag
- San Juan
- Elfenland
- Alhambra
- Dominion
- Dwergen van Nidavellir
- Libertalia: Winden van Galecrest
Is het een gateway game? Nee, dat net niet. Het is wel ietsje uitdagender dan dat. Hoewel de regels makkelijk zijn, staat er wel de nodige tekst op kaarten die je alsnog moet lezen. Hierdoor kunnen eerste potjes wat langer duren. Daar moet je wel wat geduld voor hebben.
The Vale of Eternity doet me enigszins denken aan It’s a Wonderful World. Je speelt het namelijk best snel én je bouwt in korte tijd een leuke engine op.
Daarbij valt me op dat The Vale of Eternity best veel fijne momenten creëert. Niets is écht vervelend. Moet je als laatste een kaart kiezen en is die ruk? Geen probleem. Dan krijg je gewoon magische fiches (heb je ook nodig). Vernietigt iemand een kaart? No worries, dat kom je wel te boven. Sterker nog, soms is het een welkome vernietiging omdat je toch een extra, vrij plekje kon gebruiken. En nu hoef je er niet voor te betalen om die vrije plek te creëren.
Oké. Soms is het niet fijn als iemand bewust jouw gewenste kaart wegpakt of als je motor wordt onderbroken. Maar over het algemeen valt de schade mee en kun je gewoon door.
Samenvattend is The Vale of Eternity gewoon een toegankelijke, vlotte engine builder.
Strategie of Geluk?
The Vale of Eternity is een combinatie van geluk en tactiek.
De geluksfactor zit in het moment dat de kaarten in het spel komen. Ben jij startspeler en komt de perfecte kaart voor jouw engine naast het speelbord te liggen? Lucky you! Al kun je ook startspeler zijn en suboptimale kaarten treffen. Dan heb je juist weer wat pech.
Naar mijn mening is het grootste deel tactisch van aard. Afhankelijk van je positie in de beurtvolgorde moet je eerst kijken welke kaart je sowieso wil. Vervolgens moet je inschatten welke tweede kaart je denkt te krijgen.
Om dat te doen moet je ook een beetje kijken naar je tegenstanders. Of in ieder geval de spelers die na jou komen. Welke kaarten hebben zij nodig? Daarbij kan het ook nog weleens handig zijn om te hate draften, ofwel een kaart claimen die je tegenstander beter kan gebruiken dan jij. Extra gemeen als je ‘m aflegt voor munten ;).
Alles draait verder om het maken van combinaties. Welke kaarten heb je al? En welke kaart past er goed bij. Levert een kaart een magisch fiche met waarde 3 op én kun je een kaart krijgen waarbij je die mag inwisselen voor punten? Top!
Persoonlijk vind ik The Vale of Eternity niet echt strategisch. Het enige moment dat het een tikkeltje strategisch is, is wanneer je aan het begin een drakenkaart kunt claimen. Deze kaart kan vervolgens bepalen welke andere kaarten je gaat proberen te verzamelen. Zodat wanneer je de draak speelt, je er lekker veel punten voor krijgt.
Spelmechanisme
Ik zie de volgende noemenswaardige mechanismen in The Vale of Eternity.
Ten eerste is er Open Drafting. Hierbij is er een open aanbod van iets (ook wel de markt genoemd) waaruit spelers om de beurt iets kunnen pakken. Bij The Vale of Eternity vindt het open drafting plaats rondom het speelbord. Je pakt hier overigens niet alleen kaarten, maar kunt ze ook verkopen. Dat maakt het speelbord min of meer een ‘echte’ markt.
Je hebt dit mechanisme misschien weleens ervaren in titels als 7 Wonders Duel, Wingspan, Azul, Dominion en Cascadia.
Ten tweede is er Hand Management. Dit komt voor bij kaartspellen. Hierbij zijn de kaarten die je spaart (bijvoorbeeld door een handlimiet) en de volgorde alsook het moment waarop je kaarten speelt cruciaal. Bij The Vale of Eternity heb je geen handlimiet, maar moet je wel nadenken over de kaarten die je wil bewaren en welke je wil inwisselen voor magische fiches. Daarbij is de ruimte in je speelveld beperkt!
Hand management zit ook in bijvoorbeeld Jaipur, Love Letter, Hanabi, Boonanza en Brass Birmingham.
Ten derde is er nog Set Collection. Letterlijk vertaalt: het sparen van setjes. Dit kunnen fiches, kaarten, symbolen of ander speelmateriaal zijn. In The Vale of Eternity definieer ik twee soorten sets. (1) De setjes die bestaan uit 2 of 3 kaarten en die gewoon perfect bij elkaar passen. (2) De setjes aan kaarten die je in je speelgebied nodig hebt voor een bonus na het spelen van een andere kaart.
Dit spelmechanisme zit ook in populaire spellen als Pandemic, Ticket to Ride, Sushi GO, Lost Cities en Sagrada.
Tot slot wil ik het element van maximaal 4 magische fiches benoemen. Voordat je een actie uitvoert, moet je altijd afleggen tot 4 muntjes. De waarde maakt daarbij niet uit. En betaal je met een fiche van 6 terwijl de kosten 4 bedragen? Dan krijg je geen wisselgeld. Een interessant gegeven dat je voor leuke keuzes zet.
Persoonlijk had ik het alleen toffer gevonden als je nooit meer dan 4 magische fiches mocht hebben. Dan moest je extra goed nadenken over de volgorde waarin je zandloper effecten activeert. Krijg je een 6 maar heb je geen plek? Jammer dan. Nu kun je in principe altijd gewoon de 6 pakken en iets met een lagere waarde afleggen. Had dit niet gekund? Dan was het spel nóg tactischer geworden.
Fair enough: hierdoor zou het spel wellicht ook iets langer duren doordat je iets beter moet nadenken. Dat had voor mij alleen niet uitgemaakt.
Interactie
Je vindt passieve en agressieve interactie in The Vale of Eternity.
Passief is dat spelers elkaar onbewust naaien. Agressief is dat spelers elkaar bewust naaien.
De passieve vorm zit in het draften van kaarten. Je kiest regelmatig kaarten die je zelf nodig hebt. Daarbij maak je weleens de keuze dat je iets pakt wat een andere speler graag wilde. Jouw keuze heeft invloed op hem of haar, zonder dat je het door hebt.
Aanvullend komt hier ook hate drafting voor. En dat maakt dit element ook agressief.
Soms ben je je bewust van bepaalde combinaties die andere spelers helpen. Dan kun je er bewust voor kiezen om die kaart te claimen (en later af te leggen voor magische fiches). Ook als dit ten koste gaat van een goede kaart voor jou. Maar meestal ga je hate draften als er toch niks goeds ligt voor jou. Dan kijk je gewoon wat je kunt doen om andere af te remmen, die kaart te claimen en fiches te krijgen.
En dan is er nog een klein agressief element in enkele kaarten. Neem de Kobold waarmee je een punt mag stelen van de ander. Of de Leviathan en Winddraak waarmee je een speler kiest (je mag het ook zelf zijn) die vervolgens een bepaalde soort kaart moet afleggen. Dit zijn niet veel kaarten. Slechts een paar. Maar ik wilde het wel even benoemen.
Tot slot wil ik het hebben over de schaalbaarheid. The Vale of Eternity is geschikt voor 2 tot 4 spelers. Ik moet zeggen dat elk aantal prima werkt.
Bij 2 spelers is het draften iets overzichtelijker en voorspelbaarder. Plus niet alle kaarten komen in het spel. Bij 4 spelers liggen er meer kaarten op tafel, waardoor je als startspeler altijd meer keuze hebt. Het wordt minder voorspelbaar én je zult zelfs de afgelegde kaarten een keer moeten schudden. Met 3 spelers zit je daar tussenin. En hoewel het spel prima met elk spelersaantal te doen is, heeft mijn voorkeur 3 spelers.
Herspeelbaarheid
De herspeelbaarheid is goed. Niet slecht, niet uitmuntend. Gewoon goed. Dat zit zo.
Je krijgt 70 kaarten. Dat zijn er niet echt veel. I know. Speel je het spel een paar keer? Dan heb je alle kaarten wel een keer gezien. Maar dat je de kaarten hebt gezien of een beetje kent, wil niet zeggen dat het dan saai wordt.
Kijk. Kaarten komen elk potje in een andere volgorde op tafel. Waar kaart A in potje 1 ontzettend waardevol was in combinatie met kaart B, stelt kaart A in potje 2 niks meer voor omdat kaart B ontbreekt. Je moet elke keer weer op zoek naar andere combinaties. En dat maakt The Valey of Eternity beter herspeelbaar dan ik in eerste instantie dacht.
Mochten die 70 kaarten gaan vervelend? Er is al een uitbreiding onderweg, genaamd Artifacts. Ik weet op dit moment nog niet of Geronimo Games die ook gaat uitgeven.
Waar kun je The Vale of Eternity kopen?
Je kunt het bordspel The Vale of Eternity in het Nederlands o.a. online bestellen op:
Nu ben jij aan de beurt!
In dit blog gaf ik je mijn recensie over het bordspel The Vale of Eternity. Het werd bedacht door Eric Hong, internationaal uitgegeven door Mandoo Games en in het Nederlands door Geronimo Games.
Via onderstaande links vind je m’n andere blogs over dit spel.
Als je nog vragen hebt over dit bordspel, stel ze dan gerust in een reactie. Wil je graag je eigen review delen? Dan hoor ik je mening graag ook in een reactie, zodat andere lezers er nog wat aan hebben :)!